Filmowa rekonstrukcja legendarnej obrony Westerplatte. Placówka dowodzona przez majora Sucharskiego, mimo nierównowagi sił, zamiast przez 12 godzin broni się 7 dni. Kończą się zapasy amunicji i żywności, przybywa rannych, dlatego dowódca w poczuciu odpowiedzialności za swoich ludzi, przekonany, że żywi przydadzą się ojczyźnie bardziej niż jako martwi bohaterowie, decyduje się poddać Westerplatte. 7 września dochodzi do podpisania kapitulacji.
Jeden z najwybitniejszych i najciekawszych polskich filmów wojennych: militarne zwycięstwo zastępuje pozbawiona nadziei, nierówna walka, męską przygodę - wojenna codzienność, znój i cierpienie, a czarno-białe schematy - szacunek dla przeciwnika. I kluczowe pytanie, czym jest obowiązek wobec ojczyzny: troską o tych, którzy ocaleli i mogą się jej przydać, czy walką za wszelką cenę, do ostatniej kropli krwi. W sporze racjonalizm kontra romantyzm, reżyser i scenarzysta, choć solidaryzują się z pierwszym stanowiskiem, nie odmawiają racji drugiemu.